Amasya-Zile-Kütahya-Tavşanlı hattı açıldı.

Richard DREW genel amaçlı yapışkan bandı üretti. (Avrupa'da seloteyp)

Anadolu-Bağdat hattının Anadolu kısmı (Konya'dan başlayan Bağdat hattı Adana üzerinden Irak'a geçiyordu) devletleştirildi.

1928 yılında Kütahya'da İnşaat Malzemesi Ltd. Şirketi kuruldu. Sümerbank 1935 yılında bu şirketi devletleştirerek, Sümerbank Kütahya Seramik Fabrikası yaptı.

İskoç Alexander Fleming, penisilini buldu. Penisilinden önce insanlar frengi, kangren gibi hastalıklardan ölebiliyordu. Penisilin ile birlikte antibiyotikler kullanılmaya başladı.

Bursa Amerikan Kız Koleji, Hıristiyanlık propagandası yaparak öğrencilere zarar verdiği gerekçesiyle Bakanlar Kurulu Kararı ile kapatıldı.

Türk Kültür Kurumu kuruldu.

CHP grubunda laiklik esası ve teşkilatı esasiye kanununun dine ait hükümlerinin çıkarılması kabul edildi.

Teşkilatı esasiye kanunundan dine ait maddelerin B.M.Meclisince çıkarılması.

Anayasa'dan dini terimlerin kaldırılmasına ilişkin kanun kabul edildi.

Anayasanın 2nci maddesinde ki "Türkiye Devleti'nin dini, Din-i İslam'dır" maddesi anayasadan çıkarıldı. Böylece "laiklik" tesis edildi.

Türkiye Cumhuriyeti'nin bilinen ilk yolsuzluk davası başladı.

Kurulmaya çalışılan Gölcük Tersanesinde, bir yandan devam ettirilen Yavuz Zırhlısının Onarımı işinde yolsuzluk yapıldığı iddiasıyla eski Bahriye Nazırı İhsan Bey Yüce Divana sevkedildi. İhsan Bey 2 yıl 2 ay hapse mahkum oldu.

İhsan Bey'in bakanlık görevinden ayrılması ile Bahriye Vekaleti lağvedildi.

Ünlü Cumhuriyet balolarının verildiği ve Ankara'daki Cumhuriyet elitlerinin uğrak yeri Ankara Palas Oteli hizmete açıldı. Ankara Palas, Cumhuriyetin simgelerinden biri olmuştur.

Türkçe resmi dil olarak kabul edildi.

TBMM'de "Yüksek Mühendis Mektebi Kanunu" kabul edildi.

Beynelmilel rakamlar kabul edildi.

20 Mayıs 1928 Afgan Kralı Amanullah Han ile Kraliçe İstanbul'da Gazi Mustafa Kemal tarafından kabul edildi.

25 Mayıs 1928'de Ankara'da imzalanan Türk-Afgan Dostluk Antlaşması esas itibarıyla 1921 Antlaşmasını teyit eder nitelikte olup iki ülke arasında "ebedî" bir dostluk ilişkisi sağlanmıştır.
Daha sonraki yıllarda taraflar arasındaki dostluk ve iş birliği bozulmadan devam edecektir.

UZLAŞMA VE ADLİ TASFİYE ANTLAŞMASI
Millî Mücadele döneminde, istilacı batılı devletlerarasında Türkiye'yi işgal hareketinden ilk vazgeçen devlet, İtalya olmuştur.

Ancak 1922 yılında faşist Mussolini yönetimine giren İtalya, saldırgan ve sömürgeci bir politika izlemeye ve Türkiye üzerindeki emellerini, tekrar gündeme getirmeye başladı. İtalya'nın bu yayılma politikasındaki amacı "Roma İmparatorluğu"nu tekrar canlandırma hayalinden kaynaklanmaktaydı.

Türkiye'nin, Musul Meselesi'ni halletmesinden sonra, batılı devletlerle olan ilişkilerinin düzelmeye başladığı görülür. Bu dönemde İtalya-Türkiye münasebetleri de yumuşatmıştır.

İtalya'nın Arnavutluk üzerindeki emellerinden endişe duyan Yugoslavya'nın, 1927 yılında Fransa, Çekoslovakya ve Romanya'nın oluşturduğu küçük antanta katılması, İtalya ve Yugoslavya münasebetlerinin gerginleşmesine sebep olmuştur. Ayrıca Türk Devleti'nin ekonomik, askeri ve siyasal anlamda gittikçe güç kazanıyor olması karşısında yayılma politikasında başarılı olamayacağını anlayan Mussolini, Ankara'ya karşı bir dostluk politikası takip etmek zorunda kalmıştır.

Gerek Türkiye'nin batılı devletlerle münasebetini geliştirme arzusu, gerekse İtalya'nın Doğu Akdeniz'de kuvvetli bir ittifak oluşturma çabaları, iki devlet arasında 30 Mayıs 1928 tarihli Tarafsızlık Uzlaşma ve Adli Tasfiye Antlaşmasının imzalanması ile sonuçlanmıştır.

1930 Türk-İtalya Antlaşması, iki ülke arasında mevcut olan huzursuzluğu kaldırmış olmasına rağmen daha sonraki dönemlerde münasebetlerin dostane bir seyir takip ettiği söylenemez. Özellikle 1936'dan itibaren Türk-İngiliz yakınlaşması, Türk-İtalyan münasebetlerinin zayıflamasına sebep olacaktır.

Lozan Anlaşması çerçevesinde 1928 yılında Paris'te kurulan "Türkiye Dış Borçları Komisyonu" tarafından ödemelerin nasıl yapılacağı ile ilgili bir sözleşme imzalanmıştır.
Osmanlı borçların ödenmesi 1929 yılına kadar dondurulmuştur.
Osmanlı borçlarının ilk taksit ödemesi, 1929 yılında başlamıştır.

1929'daki Büyük Buhran ile birlikte Türkiye borçlarını döviz olarak ödemekte ciddi zorluklarla karşılaşmıştır. Bunun üzerine Türkiye alacaklılardan yıllık borç taksitlerinin azaltılmasını talep etmiştir.

20-21 Haziran 1928 tarihli Son Posta ve Vakit gazetelerinde, Darülfünun İlahiyat Fakültesi Müderrisler Meclisi tarafından hazırlanan "Dini Islah" adlı bir beyanname yayımlandı. Bu yayına hiçbir kesimden bir itiraz yada tekzib gelmedi.

Dini Islah Beyannamesinde özetle şunlar vardı:
• Din toplumsal bir kurumdur. Bu sebeple diğer kurumlar gibi gelişim içinde olmalıdır. Türkiye'deki inkılaba paralel olarak din de gelişim göstermelidir.
• Dini hayat da ahlaki ve iktisadi hayat gibi bilimsel düşünceler ve yöntemlerle düzeltilmelidir.
• İbadet biçimi, ibadetin dili, ibadetin görünüşünde bazı değişiklikler gereklidir. İbadethanelere sıralar konması, giysilikler yapılması ve temiz ayakkabılarla girilmesi
• İbadet dili Türkçe olmalı; surelerin, duaları, hutbelerin Türkçe biçimlerinin kullanılması
• İbadethanelerde çağdaş ve enstürmantal müziğe yer verilmesi, din edebiyatının ve din felsefesinin kurulması için çalışmaların yapılması bunun için bir ilahiyat fakültesinin kurulması.

• Kurtuluş savaşı sırasında zor koşullar altında da hayvan ve insan aşıları üretilmeye devam edilmiştir.
• İstanbul'un işgali sonrasında, aşı merkezi; önce Eskişehir, daha sonra da Kırşehir'e taşınmıştır.
• Aynı dönemde Afyon'da da çiçek aşısı üretilmeye devam edilmiştir.
• Erzurum'da ki serum laboratuvarı Rus işgali sırasında; Halep, Niğde, Sivas ve Erzincan'a taşınmış, Kastamonu'da da aşı üretimi yapılmıştır.
• Türkiye'de 1700 lü yılların başından beri devam eden koruyucu hekimlik ve aşılama çalışmaları, 27 Haziran 1928 yılında 1267 sayılı kanunla merkezileştirilerek "Türkiye Cumhuriyeti Merkez Hıfzısıhha Müessesesi" adı altında birleştirildi.

Yunan siyaset adamı Eleftherios Venizelos (1864-1936) başbakan oldu.

Melinit isimli bir Fransız şirketi tarafından Maliye Bakanlığı adına sivil amaçlarla kurulmuş olan bu fabrika, 27 Mayıs 1934 tarih ve 2441 sayılı Barut ve Patlayıcı Maddelerle Av Malzemesi İnhisarı kanunuyla, Askerî Fabrikalar Genel Müdürlüğü'ne bağlanmış, 1968 yılında Kayaş Kapsül Fabrikası ile birleştirilmiştir.

Millî Mücadele sırasında Zeytinburnu Fişek Fabrikası'ndan kaçırılan tezgâhlarla Ankara'da tesis edilen fabrika, 1926 yılında Alman Fritz Werner firmasından satın alınan tezgâhlarla modernize edlldi. 1928 yılından itibaren yeni fişek imâline başlandı.

TÜRK MİLLİ SAVUNMA SANAYİİ MARSHALL PLANI ANTLAŞMASI İLE DURDURULMUŞTUR.

Elmadağ Barut Fabrikası 1928 yılında Tekel tarafından Fransız Melinit firmasına yaptırıldı. 27 Mayıs 1934 tarih ve 2441 sayılı kanunla Askerî Fabrikalar Genel Müdürlüğü'ne devredildi.

14 Mart 1934 tarihli bir mukavele ile Budapeşte Nitro Kimya müessesine ihaleye verilen Trotil İşletmesi,
1 Ağustos 1935 tarihinde Alman Ziren firmasına ihaleye verilen Oleum İşletmesi,
18 Nisan 1936'da Alman Ziren firmasına ihaleye verilen Nitrogliserinli Barut İşletmesi,
18 Şubat 1935 tarihinde Buşing firmasına ihaleye verilen Sülfürik Asit ve Nitrik Asit Teksifhaneleri ile Fitil, Karabarut ve Dinamit İmalâthanelerinin ilâvesiyle fabrika, geniş bir üretim kapasitesine kavuşmuştur.

24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Antlaşmasında, Osmanlı Devleti'nin kapitülasyonlara dayalı olarak, 1916 tarihli gümrük tarifesinin, 5 yıl süreyle daha geçerli olması, Türkiye tarafından kabul edilmişti.

Türkiye 1929 yılına kadar gümrük tarifelerinde bir değişiklik yapamadı.

İstanbul'da Taksim Meydanı'nda bulunan Taksim Cumhuriyet Anıtı, Hakkı Şinasi Paşa başkanlığında ki komisyon tarafından, İtalyan heykeltıraş Pietro Canonica'ya yaptırıldı.

Kemal Atatürk İstanbul Sarayburnu parkında harf inkılabını müjdeleyen nutkunu söyledi.

Anadolu Demiryolları Şirketi ile Haydarpaşa-Eskişehir-Konya, Ankara ve Yenice(Adana)-Mersin demiryolları devletleştirildi.

Türkler, İslam ile şereflendikten sonra kullanmaya başladıkları Arap alfabesini, bin yıldan daha fazla bir süre kullandı.

1850'li yıllarda Ahmet Cevdet Paşa ile Münif Paşa gibi isimler alfabe değişimini dile getirmişlerdir. Münif Paşa (daha sonra Maarif Vekili), azası olduğu "Cemiyet-i İlmiye-i Osmaniye"de 12 Mayıs 1862'de verdiği bir konferansta alfabe konusundaki görüşlerini dikkate alan bazı dilciler, harfler hakkında ıslahat hareketinin başlangıcı olarak bu nutku kabul etmektedir.

19. yüzyılın sonlarında Arap alfabesinin ıslahı tartışmalarına Namık Kemal, Ali Suavi ve Şemsettin Sami de katılmıştır.

Arap yazısı ile Osmanlı Türkçesinin uyumsuzluğuna ilk kez değinen ve Arap yazısının (alfabesinin) Türkçeye uygun olmadığını ilk olarak ifade eden aydın Ziya Gökalp'tir.

1850'lerden sonra, yaygın olmamakla birlikte, Batılı tarzda açılan yeni okullarda, hariciye ile dış elçiliklerde ve bankacılıkta, bürokraside ve diplomaside Lâtin harfleri Osmanlı topraklarında hayat bulmaya başlamıştır.

Osmanlı Alfabesi'nin güncellenmesini talep edenler, bu alfabenin Türkçe'deki ünlü sesleri ifade etmede yetersiz kaldığını söylüyordu. Bu sebeple kaynaklanan yazım sorunlarıyla basılan kitapların artmasıyla beraber daha çok karşılaşıldı. 1870'li yıllarda başlayan Türkçe Sözlük çalışmaları da bu konuları daha çok tartışılır hale getirdi.

Dünya üzerinde ki Türk Halklarının ortak bir alfabe kullanması düşüncesinin kabul edilmesiyle birlikte; 1926'da Bakü'de toplanmış olan SSCB 1.Türkoloji Kongresi, SSCB'de konuşulan bütün Türk dillerinin Latin alfabesi ile yazılması kararını almıştı; "Birleştirilmiş Yeni Türk Alfabesi (Yanalif) adıyla yeni bir alfabe hazırlanıp yayınlanmış ve bu karar birkaç yıl içinde uygulamaya konulmuştur.

1927'de Azerbaycan ve Karaçay-Balkar bölgesinde bulunan Türkler, Lâtin alfabesini Türkiye'den daha önce kabul etmişlerdir. Sovyetlerdeki Türk halkları, Türkiye'de yaşanan Harf Devriminden sonra Lâtin alfabesine hızla geçmiştir. 1928'de Nogay'lar, 1929'da Kırım, 1928'de Özbekistan, 1930'da Kafkasya'da Kumuklar Lâtin harflerini kullanılmaya başlamışlardır.

20. Yüzyılda Lâtin alfabesi Türk dilleri konuşanların genel alfabesi olmuştur. Ancak Komünist Rusya, Türkler arasında oluşan bu alfabe birliğinden rahatsız olmuştur.

8 Ocak 1928'de Mahmut Esat Ankara Türk Ocağında, Türk Harfleri hakkında bir konferans vermiş, 24 Mayıs 1928'de de Lâtin rakamları "Türk rakamları" olarak kabul edilmiştir. Mayıs 1928'de Bakanlar Kurulu kararıyla oluşturulan dil encümeni de (Alfabe komisyonu), Lâtin alfabesine geçişle ilgili çalışmalarına hemen başlamıştır.

M.Kemalin 8 Ağustos 1928 günü Cumhuriyet Halk Partisi tarafından tertiplenen halka açık eğlence toplantısında yaptığı açıklamalar aslında harf konusunda tüm çalışmaların sona erdiği ve artık harekete geçme zamanının geldiğinin bir resmi olmuştur.

M.Kemal yeni alfabeyi Ağustos ve Eylül 1928'de birçok ilde halka tanıttı. Bu esnada bazı yeni eklentiler de alfabeye eklendi.

8 - 25 Ekim 1928 tarihlerinde tüm resmi görevliler yeni Türk Alfabesi sınavına tabi tutuldu.

Latin harflerinin kullanıldığı Türk alfabesi, 1 Kasım 1928 tarihinde resmi olarak yürürlüğe girmiştir.

Türk harfleri kanunu Büyük Millet Meclisince kabul edildi.

11 Kasım 1928 tarihinde alınan ve 24 Kasım 1928 tarihinde resmi gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren Bakanlar Kurulu kararı ile M. Kemal Atatürk'e "Millet Mektepleri Başöğretmenliği" unvanı verildi.
Atatürk'ün doğumunun 100. yılı olan 1981 senesinde, yönetimin aldığı bir karar ile her yıl 24 Kasım günü, Türkiye'de... "Öğretmenler Günü" olarak kutlanmaya başlandı.
Öğretmenler günü, dünyada, UNESCO'nun önerisi ve BM'nin 1994 tarihli kararı ile her yıl 5 Ekim günü kutlanmaktadır.

TÜRKİYE'DE EĞİTİM
1928'de Millet Mektebleri açıldı, 1936'da Halk evlerinin bünyesine girdi.
1932'de Halk Evleri açıldı. 1951'de kapatıldı.
1936'de Köy Eğitmenleri Projesi başladı.
1940'da Köy Enstitüleri kanunlaşarak resmileşti.
1942'de Yüksek Köy Enstitüsü açıldı.
1949'da ABD ile Fulbright Antlaşması imzalandı.
1954'de Köy Enstitüleri, Öğretmen Okullarına dönüştürüldü.

Bu kanuna göre tıbbi afyon, ham kokain, morfin, eroin, %20'den fazla morfin ve %10'dan fazla kokain içeren tüm ilaçların ve esrarın ithali, ihracı, imali ve ülke içindeki satışı Sıhhat ve İçtimai Muavenet Vekaleti (Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı)'nın denetimi altına alındı.

Haşhaştan ham afyon elde edilerek yurtiçi ve yurtdışına satılması ise bu düzenlemenin dışında bırakıldı. Bu uygulama, afyon işleme tesislerinde eroin üretimi yapılmasına gelen uluslararası tepkiler üzerine başlatılmıştır.

31.5.1933 gün ve 2253 sayılı Yasayla, uyuşturucu maddelerin üretimi, ithali ve ihracı bir Devlet tekeli haline getirildi.

Şeker Fabrikaları bünyesinde kurulan ve "saf alkol" üretilen Alpullu ve Uşakta ispirto fabrikaları, 1938'de sökülerek Eskişehir'e taşındı. Eskişehir alkol fabrikası günümüzde çalışmaktadır. Ayrıca Turhal, Malatya ve Erzurum Alkol Fabrikaları da üretimlerine devam etmektedirler.